حضرت لوط علیه السلام از اولین کسانى بود که به ابراهیم علیه السلام ایمان آورد و خود یکی از پیامبران شد. او مامور گشت تا قوم سرکش و شهوت پرستی را که به عمل لواط دست می زدند به آیین ابراهیم علیه السلام فراخواند ولی آنها از اطاعت او سرپیچی کردند، تا جایى که طغیانگرى آنان موجب نزول عذاب الهى بر آنان گردید.

9. وجه تسمیه لوط

   لوط اشتقاقش از - لاط الشىء بقلبى یلوط لوطا ولیطا - است یعنى وابستگى به دل و جان .^[۱] و عمل زشت لواط منسوب به قوم لوط شد و کلمه لوط و لوطى و الواط و کلمات مشابه آن در زبان فارسى رایج شد.

   لوط در زبان عبرى به معنى پوشش و در فارسى به معنى غلام باره، لواط کار و با تاء منقوطه به معنى برهنه و عریان و پسر ساده و امرد و طعام لذیذ می باشد.^[۲] لوط به جهت آن که مجذوب و محبوب قلب حضرت ابراهیم علیه السلام و لاصق به او بود در اتباع ملت و سیره او و ابراهیم علیه السلام محبت شدیدى به او داشت لوط نامیده شد.^[۳]